Monday, June 7, 2010

جام جهانی‌ ،مهمانی خوشبخت ها

جام جهانی‌ ،مهمانی خوشبخت ها




جام جهانی‌ آینه تمام نمایی از جشن بزرگ ملت‌ها است که هر چهار سال یک بار برای یک ماه انجام میشود .بزرگترین رویداد ورزشی جهان که اهمیّتی بیش از المپیک هم دارد زیر نظر فیفا انجام میشود که بیش از سازمان ملل عضو دارد. از ۳ دهه پیش به این سؤ میزبانی جام جهانی‌ یک پیروزی با اهمیت ورزشی اقتصادی سیاسی برای میزبانان این جام است.کشورهایی میتوانند افتخار میزبانی این عظیمترین رویداد ورزشی جهان را جشن بگیرند که علاوه بر قرار گرفتن در زمره‌ کشورهای جهان آزاد که برابری زن و مرد در آن نهادینه شده دارای زیر ساخت‌های لازم برای برگزاری چنین گرد هم آیی‌ را داشته باشند ،و افزون بر آن عزم و اراده ملی‌ توام با سرمایه گذاری سنگین دولتی و خصوصی را به جهانیان ثابت کرده باشند. جام جهانی‌ به کشور‌های میزبان فرصت بازسازی فرودگاه‌ها ،بنادر، هتل ها، شبکه مخابراتی، مناطق توریستی، فروشگاه ها، شبکه حمل و نقل شهری، استادیوم‌های ورزشی،و کلا نوسازی،و ساخت و ساز را میدهد،جهانیان با کشور میزبان و پیشرفت‌ها و دست اوردهای آن اشنا میشوند، مردم محلی،و مجموعه خدماتی کشور به زبان خارجی‌ آشنایی پیدا میکنند، زنان و مردان هوادار تیم‌های شرکت کننده شب‌ها پس از بازیها به پایکوبی، رقص و آواز و نوشیدن میپردازند ،برد تیم ملی‌ کشور مطبوع هر شهروندی باعث افزایش اعتماد به نفس مردمان آن سرزمین و غرور ملی‌ آن ملت میشود.در حال حاضر با توجه به افزایش کشورهای توسعه یافته فیفا برای رعایت عدالت هر دوره
جام جهانی‌ را در یک قاره برگزار می‌کند،سال ۹۴ آمریکائی‌ها نشان دادند نه تنها فوتبال ملی‌ آنها پیشرفت به سزایی کرده بلکه نشان دادند میزبان شایسته‌ای برای جام جهانی‌ هم هستند،سال ۹۸ فرانسه خواستگاه جام جهانی‌ فرصت یافت با ثبت اولین قهرمانی قاطعانه خود پتانسیل‌های نهفته خود در میزبانی جشن بزرگ ملتها را نشان داد. میزبانی توأما ژاپن و کره در سال ۲۰۰۲ و نتایج فوق العاده این تیم‌ها و استقبال عظیم مردم این دو کشور از جام جهانی‌ نشان داد فوتبال و جام جهانی‌ به پدیده‌ای فراتر از یک ورزش رسیده است،میزبانان شایسته قاره کهن با میزبانی با شکوه خود پیشرفت‌های اقتصادی و تکنولوژیک خود را رخ جهانیان کشیدند.چهار سال بعد آلمان فرصت یافت ضمن باز سازی فوتبال افت نموده خود اولین بار در قالب آلمان متحد نشان دهد قسمت شرقی‌ آن کشور پس از فروپاشی دیوار برلین به آغوش مام میهن باز گشته است.میزبانی سال ۲۰۱۰ به قاره سیاه رسید،افریقای جنوبی ضمن نمایندگی قاره آفریقا که میرورد فصل نوینی در این قاره برای رنسانس آفریقا و آغاز رهایی آن از مشکلات سیاسی و جنگ و فقر و دیگر پدیده‌های شوم تاریخی‌ دیگر آن بگشاید ،می‌خواهد به جهان ثابت کند با نژاد پرستی‌ و اپارتاید برای همیشه وداع نموده است.
قهرمانی جام جهانی‌ که فرایند برنامه ریزی و تلاش و پشتکار ملی‌ اهالی فوتبال،و دیگر اقشار آن جامعه می‌باشد در انحصار چند کشوری است که اصالت فوتبال و شخصیت قهرمانی دارند.هر دوره کشور میزبان مهمانانی اشنا چون برزیل،آرژانتین،آلمان ایتالیا،فرانسه ،هلند انگلستان ،اسپانیا و اخیرا کره جنوبی،ژاپن، مکزیک،آمریکا ،نیجریه ،کامرون میباشند.هر دوره شگفتی‌هایی‌ به وقوع میپیوندد ،و کشورهایی تازه صعود کرده موجبات شکست و حتی حذف یکی‌ دو تن از بزرگان سنتی‌ میشوند ،ولی‌ فینال جشن ملتها در انحصار تعدادی محدود از کشورها است ،ایتالیا، آلمان،برزیل آرژانتین ،فرانسه،هلند تنها کشور‌هایی‌ هستند که درچهل سال گذشته در بازی فینال حاضر بوده و اجازه خود نمایی به هیچ تیم دیگری نمیدهند،بعضی‌ جرقه‌ها میتوانند در جمع چهار تیم برتر یا هشت تیم برتر قرار بگیرند، مانند، کامرون،سنگال،ترکیه، کرواسی،بلغارستان ،کره،بلژیک،ولی‌ تضمینی نیست این تیم‌ها حتی بتوانند دوره آینده جز سی‌ و دو تیم حاضر باشند یا نه ،نسلی که در بین این جرقه‌ها قرار میگیرند به افسانه ملت خود تبدیل میشوند، با این تفاصیل مروری کوتاه داریم به مدعیان سنتی‌ و بزرگ قاره و مدعیان تازه به دوران رسیده.
سرّ الکس فرگسون ابر مرد بزرگ فوتبال جزیره‌ ملاک صلابت تیمی و شرط لازم اما نه کافی‌ برای قهرمانی را در تعداد حضور ستاره‌های تیم‌ها در جام قهرمانان اروپا می‌داند،قیصر فرانتس بکن باور قهرمانی را تداوم نظم تیمی و ارائه تاکتیک‌های نوین میداند ،میشل پلاتینی ،مرد اول فوتبال اروپا ،آمادگی بازیکنان و تطبیق شرایط تیمی با محل بازی‌ها را شرط اول قهرمانی می‌داند. از برزیل شروع می‌کنم،بدون رونالدینیو معروف دونگا تیم خوبی‌ برای جام جهانی‌ تدارک دیده ،دونگا می‌خواهد جا در پای ماریو زگالو و قیصر فرانتس بکن باوئر گذاشته و سومین مردی باشد که در قامت بازیکن و مربی‌ جام را فتح کرده ،تیم دونگا در بازیهای مقدماتی فقط یک شکست داشت و در بازیهای تدرکاتی هم شکستی را پذیرا نشد،دونگا با آوردن ۱۴ بازیکن حاضر در جام قهرمانان از نظر فرگوسن دارای بیشترین بخت و اقبال برای فتح جام است.ایتالیا مدافع عنوان قهرمانی با شکست دو روز پیش در برابر مکزیک نشان داد از روز‌های اوج فاصله زیادی گرفته،هرچند ایتالیا همیشه نا امید کننده آغاز می‌کند و رفته رفته تیمش مدّعی میشود،تیم مارچلو لیپی با این بازیکنان و این نمایش تیمی بعید بتواند جایی‌ حتی در بین هشت تیم برتر پیدا کند ! به آلمان میرسیم، تیم تحت هدایت یواخیم لو، تیمی با نظم و حرکات موزون و دارای انگیزه می‌باشد با مصدومیت بالاک تقریبا ستاره‌ای بزرگ هم ندارد ولی‌ یورگن کلینزمن و یواخیم لو توانستند فوتبال به شدت نزول کرده آلمان را دوباره احیا کنند .بعید میدانم آلمان توان فتح جام را داشته باشد ولی‌ شاید در جمع چهار تیم نهایی‌ قرار بگیرد اگر پیش از نیمه نهایی‌ به برزیل، اسپانیا و هلند نخورد.آرژانتین،پر مهره‌ترین تیم جام،اگر به جای مارادونا یک مربی‌ متوسط هدایت راه راه پوشان را بر عهده می‌گرفت بی‌ دررنگ سند قهرمانی جام جهانی‌ را باید شش دانگ به نام آرژانتین می‌زدند، و دیگران برای فینالیست شدن مبارزه میکردند،خیلی‌ هنر می‌خواهد تیمی با لیونل مسی بهترین بازیکن جهان،با کارلوس تبس، با میلیتو، با هگوأین و چندین ستاره دیگر قهرمان نشود ،کاش مارادونا چهار سال پیش یا دوره بعدی مربی‌ آرژانتین میشد، تیمی با این همه ستاره تاثیر گذار به دست یک مربی‌ نا‌ کار آمد ،بد اخلاق و بی‌ شخصیت سپرده شده و این نهیات بی‌ رحمی در دنیای فوتبال است.مارادونا در سال ۸۶ یک تنه آرژانتین را قهرمان و در سال ۹۰ به فینال برد، ولی‌ با حرکات زشت و بدور از حرفه‌ای گری در فینال جام نود و افتادن در دام اعتیاد و فساد اخلاقی‌ هم آرژانتین را از یک شخصیت استثنایی چون بکن باوئر و میشل پلاتینی محروم کرد و هم اینکه در سال ۹۴ آرژانتین را به مفتضحانه‌ترین شکل ممکن نابود کرد لیونل مسی وظیفه دارد ضمن هدایت همبازیان خود در مستطیل سبز بار مربی‌ بی‌ سواد و بی‌ دانش خود را به دوش بکشد . انگلستان هیچ وقت بعد از سال ۹۰ که با هدایت مرحوم بابی رابسون به نیمه نهایی رسیدند خودی نشان نداد،گوران اریکسون ،ملقب به مرد یخی دو نسل از بهترین‌های انگلیس را خراب کرد،در سال ۲۰۰۶ با داشتن آن همه ستاره حریف پرتغال نشد، ولی‌ این بار دن فابیو مرد بزرگی‌ است که در هر نیمکتی که بنشیند‌ تیمش مدّعی است فابیو کاپلو خرابه‌های اریکسون و مک لارن را چنان باز سازی کرد که سه شیرها با اقتدار تمام صعود کردند ،تیمی که در سال ۲۰۰۷ در ویمبلی به کراوسی با افتضاح باخت در ۱۸ ماه به چنان اعتماد به نفسی‌ رسید که همان کروواسی را با پنج گٔل بدرقه کرد ، مصدومیت فردیناند و بکهام اصلا به مذاق دن فابیو خوش نیامد ولی‌ لمپارد، تری،نویل،جرارد،رونی در اوج آمادگی هستند ،اگر بازیکنی نظیر تورس اسپانیایی یا دروگبا در کنار رونی می‌توانست بازی کند همین امروز پیام تبریک فتح جام جهانی‌ را پیشا پیش به کاپلو میفرستادم ،هلند آماده‌ترین تیم فعلی‌ جهان به همراه اسپانیا، هلند تمام بازی‌های مقدماتی را برد ،تمام بازی‌های دوستانه را هم با صلابت برده ضمن اینکه وان درسار،اشنایدر، فان در هارت، و روبن لرزه بر اندام هر مربی‌ میاندازند ،اگر روبن به جام برسد ،هلند را فینال خواهیم دید.اسپانیا ،قهرمان اروپا با هدایت دل بوسکه مدعی شماره یک جام جهانی‌ امسال است ،اسپانیا با دوید ویا، سیلوا، تورس،کاسیاس،ژاوی ،پویول، از هم اکنون یک پنجه در جام دارد ، تنها ترس من لغزشی بود که اسپانیا در جام کنفدراسیونها سال گذشته نشان داد ،ولی‌ بازی فینال اسپانیا و هلند رویایی خواهد بود .فرانسه بدون زیزوی افسانه‌ای حتی با داشتن تیری آنری و ریبری تیمی منفور است،تیمی که با گٔل کاملا هند تیری آنری ایرلند شایسته را حذف کرد نهیات بی‌ انصافی است که به جمع بزرگان راه پیدا کند .برای من ایرانی‌ جام جهانی‌ مجالی است برای افسوس خوردن دوباره، از صمیم قلب خوش حالم که تیم‌های عربی‌ غرب آسیا به جام جهانی‌ راه نیافتند ،چون بی‌ تعارف حسودیم میشود دست خودم نیست.اما خیلی‌ دوست دارم ژاپن و کره به مراحل بالا صعود کنند ،اولا شاید کمی‌ مسئولان ورزش ایران خجالت بکشند (که شک دارم)،در ثانی‌ سهمیه آسیا حفظ شود ،و در خاتمه ژاپن و کره با سرمایه گذاری درست منابع مالی‌، و انسانی‌ هم آبروی آسیا هستند ، هم اینکه برای کاری که کرده اند لیاقت صعود به مراحل بالا را دارند.کاش ما هم مسئولان وظیفه شناس داشتیم ، برای چهارمین تولید کنه نفت خام جهان پرداخت چند میلیون دلار برای استخدام یک مربی‌ بزرگ و با کلاس جهانی‌ انتظار زیادی است؟ فوتبال ایران در سال ۲۰۰۶ در سایه مدیریت قابل قبول صفایی فرهانی و دادکان که حاشیه‌ها را جمع و جور کردند، و مربیانی مثل ایوییچ ،چیرو و برانکو را برای تیم ملی‌ آوردند،کمپ تیم‌های ملی‌ را ساختند به آسانی به جام جهانی‌ صعود کرد و اتفاقا بازیهای قابل قبولی هم از خود نشان داد،به یاد داشته باشیم ما با مکزیک و پرتغال بازیهای خوبی‌ را انجام دادیم و بازنده صرف نبودیم، مکزیکی که آرژانتین و برزیل را در جام کنفدراسیونها به شدت آزار داد و پرتغال با داشتن روی کاستا،لوییز فیگو،کریستیان رونالدو ،دکو ایران را به آسانی نبرد ،ولی‌ محمد علی‌ آبادی با سؤ مدیریت خود که باعث مشکلات فراوان و تعلیق فوتبال ایران شد،مصطفوی بی‌ کفایت را به ریاست فدراسیون گماشت ،که متعأقب آن امیر قلعه نویی‌ که حتی قهرمانی‌های داخلی‌ او هم با اگر و امای فراوان همراه بود ،و علی‌ دایی که در اولین فصل مربی‌ گری تیم ساخته بلانت آلمانی را با خوش شانسی و تزلزل استقلال،پرسپولیس و سپاهان قهرمان کرده بود، یا حاجی مایلی که بزرگترین افتخارش سومی‌ آسیا و هشتمی لیگ با سایپا است ،و افشین قطبی که اولین تجربه مربیگری خود را در ایران انجام داد هیچکدام مردانی نبودند که بتوانند ایران را به موفقیتی برسانند که ما هم در بزرگترین مهمانی ملتها سهمی داشته باشیم تا آغاز جام جهانی‌ فقط چهار روز مانده است ،امیدوارم جامی به یاد ماندنی باشد.

حامد سپهری

No comments:

Post a Comment